Η πρώτη, ύπουλη και παντοδύναμη, μπορούσε να αναιρέσει μέσα σε μια μόλις στιγμή όλους τους κόπους και τις θυσίες μου. Ανεξαρτήτου το μέγεθος και την βαρύτητα της αποτυχίας, πάντα θεωρείτο μια ήττα με όλες τις επικείμενες συνέπειες που αυτή κουβαλάει.
Φοβόμουν τους γύρω μου. Αυτούς που ήταν στο πλευρό μου κι εκείνους που δεν πίστευαν σε εμένα. Τους μεν να μην τους απογοητεύσω, τους δε να μην τους χαροποιήσω. Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι να μην νοιάζονταν τόσο όσο φαντάζομουν. Φοβόμουν επίσης, ότι μπορεί να αποτύχω πριν καν προσπαθήσω. Αυτή η σκέψη ήταν αρκετή για να μην τα καταφέρω.
Ακόμα, φοβόμουν ότι αν δεν πετύχαινα, θα εμένα πίσω στο τρένο της εξέλιξης μου, καθώς η αποτυχία θα με κρατούσε στάσιμο, ίσως να με ανάγκαζε με βία να κάνω κι ένα βήμα πίσω. Κι αυτό ήταν εφιάλτης. Ήταν αυτοσκοπός μου να πάω μπροστά όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Ήμουν σε έναν αγώνα δρόμου με μόνο αντίπαλο το χρονόμετρο. Δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι η ήττα θα μπορούσε να μετατραπεί σε εσωτερική επιτυχία υπό τις κατάλληλες συνθήκες.
Αυτή ήταν η ζωή μου. Μια μάχη συλλογής εμπειριών. Βιαζόμουν να γεμίσω τη φαρέτρα μου με όπλα - εμπειρίες κάθε λογής, που τα με καταστήσουν 'ετοιμοπόλεμο' όταν χρειαστεί. Αυτός ήταν ο λόγος που πάλευα να κάνω όσα περισσότερα μπορούσα.
'Ο δρόμος της υπερβολής οδηγεί στο παλάτι της σοφίας' (William Blake)
Κάθε φορά, που προσπαθώντας να με προστατέψεις, με συμβούλευες να κάνω λίγα έβαζα στόχο να κάνω περισσότερα, λέγοντας σου πως δεν αρκεί ο χρόνος.
Ακόμα κι αν δεν πετύχω σε όλα θα έχω κερδίσει πολλά.
'Να στοχεύεις ψηλά, το φεγγάρι. Ακόμα κι αν αποτύχεις, θα βρεθείς ανάμεσα στ’ αστέρια'
(Les Brown)
Αυτός είναι ο λόγος που έμαθα να λατρεύω τις υπερβολές κι ας ξέρω ότι μπορεί να με βλάψουν. Είναι κι αυτό το ρίσκο που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός. Αν καταφέρεις να πετύχεις κάτι που φαντάζει δύσκολο ή ριψοκίνδυνο, πλημμυρίζεις ικανοποίηση που σε κρατά 'γεμάτο' για καιρό. Τουλάχιστον μέχρι να πάρεις το επόμενο σου ρίσκο, μεγάλο ή μικρό.
Θεοδωρίδης Ηλίας
21.6.20
