Ανθρώπινες Σχέσεις - Φιλίες

Τι είναι οι άνθρωποι;
Τι είναι η φιλία και τι οι σχέσεις;
Άκουγα από μικρός να λένε για τις γυναικείες φιλίες. Ότι είναι και καλά ψεύτικες . Ότι προσποιούνται. Αυτό μου λέγαν. Αυτό πίστεψα κι εγώ. Δεν μπορώ να πω, παραδείγματα πολλά, γνώρισα και είδα και ο ίδιος από κοντά. Είδα και καλές γυναίκες όμως. Λίγες, αλλά είδα. Θα μου πεις, τι έχουν να χωρίσουν; ποιος τις ξέρει; περίπλοκα όντα. Δεν θέλησα να τις ψυχολογήσω. Δεν θα μπορούσα κιόλας. Μεγάλο κεφάλαιο αυτό.

Έλα όμως που όσο μεγάλωνα έβλεπα κι άλλα πράγματα, όχι μόνον όσα μου έλεγαν. Έψαχνα και ανακάλυπτα. Γενικότερα τον κόσμο γύρο μου. Ευτυχώς είχα τα μάτια μου ανοιχτά. Μεγάλο δώρο. Ή μήπως όχι;

Μήπως τώρα που παραμεγάλωσα κατάλαβα τι είχα και τι έχασα; Ή καλύτερα, τι έχασα που νόμιζα πως είχα... Μιλάω για τους ανθρώπους και τον καταραμένο αυτό εθισμό που τους διακατέχει˙  το συμφέρον. Αυτό για το οποίο κάνουν τα πάντα. Αλλάζουν χαρακτήρα και ταυτότητα, πουλάν και αγοράζουν τους ανθρώπους. Ακόμα και την οικογένεια τους. Ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτό ακριβώς είναι που τους μεταμορφώνει σε κάτι άλλο από αυτό που ήταν κάποτε. Αυτός είναι ο λόγος που τούτος ο κόσμος, γέμισε ψεύτικους ανθρώπους.
Πλέον αναρωτιέμαι αν μου λείπει το ότι δεν έχω παρέες, δεν έχω φίλους. Αν αισθάνομαι μόνος και αν έχω την γαμημένη την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον, να πω τον πόνο μου. Να με συμβουλέψει κάποιος σε μια δύσκολη στιγμή ή να χαρεί μαζί μου σε μια επιτυχία. Να βγούμε έξω και να διασκεδάσουμε μέχρι το πρωί και να γίνουμε λιώμα. Σκέφτομαι ακόμα αν θα είχε διαμορφωθεί διαφορετικά ο χαρακτήρας μου και η προσωπικότητα μου, αν δεν πορευόμουν μόνος. Εύκολα θα μπορούσε ο καθένας να απαντήσει σε αυτά τα καταθλιπτικά ερωτήματα.
Ε λοιπόν πλέον εγώ, είμαι σίγουρος. Δεν έχασα τίποτα. Δεν λυπάμαι και δεν  μετανιώνω. Και την άποψη μου αυτή, θα την υποστηρίζω όσο μπορώ. Και ξέρεις γιατί θα επιμένω; Γιατί οι σκέψεις μου αυτές δεν κατοικούν σε ένα θεωρητικά χτισμένο οικοδόμημα. Είναι καρπός βιωμάτων. Όχι ακριβώς τραύματα, αλλά ίσως όλα μαζί... ο εκπυρσοκροτητής που δημιούργησε την έκρηξη. Την στροφή στη ζωή μου και την αλλαγή του τρόπου σκέψης. Όσον αφορά την αλλαγή, δεν ξέρω αν έγινα καλύτερος ή χειρότερος άνθρωπος. Ξέρω σίγουρα ότι έγινα αληθινός. Η δικιά μου η ταυτότητα παρέμεινε στην τσέπη μου. Δεν υποκρίθηκα. Ανθρώπους που δεν συμπάθησα τους το πα όταν χρειάστηκε. Δεν έγινα υποχείριο κανενός. Δεν υπηρέτησα το συμφέρον πατώντας σε ανθρώπους. Τους σεβάστηκα όσο κι αν δεν τους συμπάθησα . Όσο κι αν με μαχαίρωσαν. Τους "φίλους" δεν τους βόλευε βλέπεις αυτό.

Θα συμφωνήσω απόλυτα πως φταίω εγώ κυρίως για την μοναξιά μου. Εγώ της είπα να ρθει. Εγώ την προ(σ)κάλεσα. Ίσως εγώ να φταίω που παρέμεινα μόνος. Οι άνθρωποι για να σε συμπαθήσουν πρέπει να ακούν από εσένα αυτό που θέλουν. Σε αντίθετη περίπτωση (τους) έχασες. Το ποιος είναι χαμένος βέβαια θα φανεί σε βάθος. Ίσως. Ίσως και όχι.

"Η μοναξιά είναι το εργαστήρι της ωριμότητας. Στην μοναξιά διαμορφώνεις την ολότητά σου, που στη συνέχεια θα σε βοηθήσει να σχετιστείς με κάποιον άλλο άνθρωπο"

Έτσι λοιπόν, νωρίς κιόλας, η προσωπικότητα μου δεν ήθελε να έχω φίλους. Δεν με άφηνε να τα έχω καλά με πολλούς. Έτσι νωρίς επίσης, κατάλαβα πως δεν έχει σημασία το φύλο. Έτσι νωρίς λοιπόν, κατάλαβα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αγαπούν τους ανθρώπους, αλλά δεν το παραδέχονται. Ή το ξέρουν κι οι ίδιοι κατά βάθος, αλλά σκοπεύουν να το κρύβουν, όπως τίποτε άλλο. Έτσι λοιπόν νωρίς, άρχισα να βλέπω γύρω μου και να νιώθω ασφαλής μέσα στην επικίνδυνη αυτή κοινωνία των ψεύτικων ανθρώπων. Που είναι πολλοί, είναι παντού. Έτσι επιβιώνω μόνος μου. Δεν αγαπώ τους ανθρώπους που φοράνε μάσκα.

Μέσα στην ματαιοδοξία μου και στον αγώνα για επιβίωση όμως, δεν σταματώ να προσπαθώ να ανακαλύψω τα πάντα γύρω μου. Ψάχνω με μανία να βρω κάποιους "μεταξωτούς ανθρώπους", όπως μας δίδαξαν κάποια στιγμή στο σχολείο. Για ανθρώπους αληθινούς. Περιμένω τη στιγμή που θα συναντήσω κάποιον και από τα μάτια του και μόνο, θα μπορέσω να του πω: "γεια σου άνθρωπε " ˙ και θα το εννοώ. Ίσως αυτό να το έχω ανάγκη. Όχι για εμένα τόσο, μα για την ελπίδα. Για να πω ότι δεν είναι τόσο μάταιος αυτός ο κόσμος. Ακούς "φίλε";  Αυτός ο ψεύτικος κόσμος, που εσύ μ' έκανες να σιχαθώ.

Θεοδωρίδης Ηλίας

4.12.16

Επαναστατώ άρα υπάρχω

 Κακομαθημένος αντιρρησίας. Ανυπότακτος σε όλα και σε όλους. Αδιάλειπτη αντίδραση κάθε στιγμή. Ποια η ουσία; ποιοι οι στόχοι;
Γιατί δεν συμμορφώνεσαι στις κοινωνικοπολιτικές διαταγές όπως όλοι οι άλλοι; Γιατί πορεύεσαι αντίρροπα; Πότε θα ωριμάσεις;

                         

"Η ανυπακοή είναι το θεμέλιο της ελευθερίας"

Το να είσαι ανυπάκουος είναι το μόνο εύκολο. Το να είσαι ελεύθερος είναι σχετικό.
Διαλευκαίνοντας λιγάκι, πρέπει να μιλάμε για ελευθερία ψυχής και συνείδησης. Για ελευθερία ιδεών, λόγου και έργων. Κάπως έτσι, μπορούμε να πούμε ότι μειώνονται οι πιθανότητες να γίνεις σκλάβος του νου και άλλων πολλών.

Κι αν αντιδράς στην υποδούλωση του μυαλού, κι αν αντιμάχεσαι τον εξανδραποδισμό σου, τότε είσαι σε σωστό μονοπάτι ..  αλλά ζόρικο. Γεμάτο αγκάθια και εγκυμονούντες κινδύνους. Αν θα βγεις από το μονοπάτι; αβέβαιο.
Είσαι μόνος. Παλεύεις μόνος. Κανείς δεν ακολουθεί. Κανείς δεν ξεβολεύεται εύκολα. Ελάχιστοι τολμούν να βγουν από το ρεύμα. Λίγοι ρισκάρουν πια.
Πολλοί όμως αναζητούν την αλλαγή. Αλλά κανείς δεν αλλάζει. Αυτό που φοβούνται οι άνθρωποι είναι η αποτυχία. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που κρύβονται στην παντοδυναμία του πλήθους. Σε περίπτωση αποτυχίας της μάζας, υποκρύπτεται η προσωπική αποτυχία. Ένα είδος ασφαλιστικού συμβολαίου. Δίνεις μισό πορτοφόλι αξιοπρέπεια και σου πουλάν προστασία. Βάσανο η γραφειοκρατία, που θα βρεις το δίκιο σου όμως; Πιθανόν να μπλέξεις περισσότερο κιόλας.

                             

"Μία μεγάλη επανάσταση ενός μόνο ανθρώπου είναι ικανή να αλλάξει τη μοίρα ολόκληρης της ανθρωπότητας"
(Ικέντε Νταϊσάκου)

 Μια μεγάλη αλλαγή δεν προϋποθέτει πάντα θυσίες και καταστροφές. Αρκεί να υπάρχουν ιδέες και σχέδιο δράσης. Αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι που λάμπουν. Όχι που φεγγοβολούν ή αστράφτουν. Που μεταλαμπαδεύουν απλά ιδέες και φωτίζουν κι άλλους ανθρώπους.

Βέβαια, εκτός από λόγια και ιδέες, χρειάζονται και πράξεις. Χρειάζονται έργα. Αλλιώς θα μιλούσαμε για φιλοσοφία. Το ζήτημα είναι η αλλαγή. Η επανάσταση. Η ενεργεία του "επανίστασθαι", δηλαδή της γενικευμένης εξέγερσης που μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους. Και λόγοι υπάρχουν πολλοί.
Σκέψου τώρα, μια εξέγερση διαφορετική από όλες τις άλλες. Χωρίς φανατισμούς και αίματα. Μια επανάσταση στην οποία αγωνίζεσαι μόνος. Εσύ και ο παλιός σου εαυτός. Ο παιδικός, που πίστευε πως θα αλλάξει τον κόσμο.
Ο πρωταρχικός σκοπός είναι να αλλάξεις εσύ. Να αλλάξεις πιστεύοντας ότι μετά θα αλλάξει κι ο κόσμος όλος. Και να ονειρεύεσαι. Να είσαι ονειροπόλος. Να φαντάζεσαι όλα όσα δεν μπορείς. Και να φτάνεις εκεί που δεν μπορείς. Και σιγά σιγά να γίνεις αυτός που δεν μπορούσες κάποτε να φανταστείς.
Μια επανάσταση που πηγάζει από ένα δυνατό μυαλό. Ένας επαναστάτης που κάτι θέλει να αλλάξει, που ονειρεύεται και πράττει ανάλογα. Ένας άνθρωπος αλλιώτικος, που δεν συμβιβάζεται εύκολα. Ένας αγωνιστής δίκαιος, τίμιος. Που αποσκοπεί στην κοινή ωφέλεια και δεν εξυπηρετεί συμφέροντα. που δεν είναι υποχείριο. Που διψάει για κάτι καινούργιο. Κάτι καλύτερο. Αυτός ο άνθρωπος λείπει σήμερα. Αυτούς τους ηγέτες θέλουμε. Οι επαναστάτες εξάλλου πότε δεν οπισθοδρομούν τον πολιτισμό.

Ο Μιχαήλ Μπακούνιν είπε: "Αληθινοί επαναστάτες είναι εκείνοι που δεν έχουν να χάσουν τίποτε".
Ο Προυντόν είπε: "Η επανάσταση ξεκινά, όταν οι καμινάδες των εργοστασίων σταματήσουν να καπνίζουν".
Ο Σόλων παρατήρησε: "Η ισότητα των πολιτών εμποδίζει τις επαναστάσεις".

 Από τα παραπάνω απορρέει ότι μάλλον οι επαναστάσεις ξεκινούν από ανθρώπους που δεν είναι βολεμένοι στον καναπέ τους ή δεν αρέσκονται στις συνθήκες και στις καταστάσεις που τους πνίγουν. Αναζητούν την αλλαγή που θα τους επιφέρει την ευημερία, που θα τους λυτρώσει. Ρισκάρουν. Και να αποτύχουν, πάλι χαμένοι θα είναι μάλλον. Περιμένουν να ωριμάσουν τα δρώμενα και η κατάσταση να φτάσει στο απροχώρητο. Τότε, τη στιγμή δηλαδή, που η αλλαγή επιβάλλεται, η εξέγερση είναι αναπόφευκτη. Σε αντίθετη περίπτωση οι άνθρωποι χάνουν ολοκληρωτικά την αξιοπρέπεια τους και "υποδουλώνονται". Και συνήθως γίνονται υπάνθρωποι. Χτυπάει σαν δαιμονισμένο στο στήθος το ένστικτο για επιβίωση. Γιατί αυτή είναι η ζωή. Ένας αγώνας επιβίωσης. Αν εξασφαλιστεί αυτό έπειτα έρχεται η ανθρωπιά και η αξιοπρέπεια. Ακόμα αργότερα φτάνει η ευημερία (ψυχική και υλική). Κι όταν τα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα έχουν κατρακυλήσει, κι όταν όλοι κοιτούν το συμφέρον τους και ξεχνούν να είναι άνθρωποι, κι όταν η ανισότητα των πολιτών κυριαρχεί, τότε η εξέγερση είναι ήδη προ των πυλών. Γιατί αν οι φτωχοί δεν έχουν να φάνε, θα φάνε τους πλούσιους. Γιατί η ζωή είναι ένας βάρβαρος αγώνας επιβίωσης!

"Αν αγωνιστείς μπορεί και να χάσεις. Αν δεν αγωνιστείς είσαι ήδη χαμένος" (Μπέρτολ Μπρεχτ)

"Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα δίχως τέλος"
(Καρλ Μαρξ)

 Μήπως είναι ανόητο να περιμένει κανείς να φτάσει ο κόμπος στο χτένι;
Μια μεγάλη επανάσταση έχει ολέθριες, αλλά και θετικές συνέπειες. Πολλές μικρές επαναστάσεις μεμονωμένων στοιχείων του συνόλου, όμως, μπορούν να προλάβουν και να αποτρέψουν τα καταστροφικά αποτελέσματα. Μπορούν να αλλάξουν καταστάσεις, να αλλάξουν ανθρώπους, να αλλάξουν τον κόσμο όλο.
Μικρές επαναστάσεις καθημερινά. Για παράδειγμα, στον σημερινό κόσμο του ψεύδους το να λες την αλήθεια είναι κι αυτό μια επανάσταση. Το να είσαι διαφορετικός και να πηγαίνεις αντίθετα στο ρεύμα είναι κι αυτό μία εξέγερση. Το να πηγαίνεις κόντρα στο κατεστημένο και να υποστηρίζεις ακράδαντα τις (λογικές) απόψεις σου και τις ιδέες σου είναι μια νίκη. Κάθε προσπάθεια ανυπακοής και αντίδρασης στην αδικία είναι μια μικρή νίκη. Η μάχη της αλλαγής θα κερδηθεί με πολλούς τέτοιους αγώνες. Μπορεί να σου πάρει ολόκληρη ζωή. Μπορεί να κερδίσεις και να μην καταλάβεις ότι νίκησες. Δεν πειράζει. Συνέχισε να προσπαθείς για το καλύτερο. Βοήθησε κι άλλους να αλλάξουν και να κερδίσουν την ζωή τους. Αυτήν που θα τους κάνει κάπως πιο... ανθρώπους.

Η επανάσταση κρίνεται ως κοινωνικό φαινόμενο τόσο κατά τα αίτια όσο και κατά τους σκοπούς που πραγματοποιείται. Ο επαναστάτης παλεύει για την κοινή ωφέλεια. Οι επαναστάτες φοβίζουν όσους έχουν συμφέροντα να χάσουν.

 Έτσι λοιπόν, να επαναστατείς και να πηγαίνεις κόντρα ακόμα και στις σκέψεις σου. Κάθε λεπτό της ημέρας. Να θυμάσαι πως "σκλάβος είναι αυτός που περιμένει να έρθει κάποιος να τον ελευθερώσει". Στόχος το σπάσιμο των δεσμών που σε κρατάνε στάσιμο. Επαναστάτης να είσαι και να αναζητείς το δίκιο σου. Μην χάσεις την ανθρωπιά σου όμως, πρόσεχε. Επαναστάτης χωρίς απαραίτητα σημαντικό λόγο. Άνθρωπος με αρχές και ιδέες, που μάχεται για αυτές. Γίνε διαφορετικός από το πλήθος και ελευθερώσου.

                                Οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ

Ηλίας Θεοδωρίδης

21.2.2017