Ανθρώπινες Σχέσεις - Φιλίες

Τι είναι οι άνθρωποι;
Τι είναι η φιλία και τι οι σχέσεις;
Άκουγα από μικρός να λένε για τις γυναικείες φιλίες. Ότι είναι και καλά ψεύτικες . Ότι προσποιούνται. Αυτό μου λέγαν. Αυτό πίστεψα κι εγώ. Δεν μπορώ να πω, παραδείγματα πολλά, γνώρισα και είδα και ο ίδιος από κοντά. Είδα και καλές γυναίκες όμως. Λίγες, αλλά είδα. Θα μου πεις, τι έχουν να χωρίσουν; ποιος τις ξέρει; περίπλοκα όντα. Δεν θέλησα να τις ψυχολογήσω. Δεν θα μπορούσα κιόλας. Μεγάλο κεφάλαιο αυτό.

Έλα όμως που όσο μεγάλωνα έβλεπα κι άλλα πράγματα, όχι μόνον όσα μου έλεγαν. Έψαχνα και ανακάλυπτα. Γενικότερα τον κόσμο γύρο μου. Ευτυχώς είχα τα μάτια μου ανοιχτά. Μεγάλο δώρο. Ή μήπως όχι;

Μήπως τώρα που παραμεγάλωσα κατάλαβα τι είχα και τι έχασα; Ή καλύτερα, τι έχασα που νόμιζα πως είχα... Μιλάω για τους ανθρώπους και τον καταραμένο αυτό εθισμό που τους διακατέχει˙  το συμφέρον. Αυτό για το οποίο κάνουν τα πάντα. Αλλάζουν χαρακτήρα και ταυτότητα, πουλάν και αγοράζουν τους ανθρώπους. Ακόμα και την οικογένεια τους. Ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτό ακριβώς είναι που τους μεταμορφώνει σε κάτι άλλο από αυτό που ήταν κάποτε. Αυτός είναι ο λόγος που τούτος ο κόσμος, γέμισε ψεύτικους ανθρώπους.
Πλέον αναρωτιέμαι αν μου λείπει το ότι δεν έχω παρέες, δεν έχω φίλους. Αν αισθάνομαι μόνος και αν έχω την γαμημένη την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον, να πω τον πόνο μου. Να με συμβουλέψει κάποιος σε μια δύσκολη στιγμή ή να χαρεί μαζί μου σε μια επιτυχία. Να βγούμε έξω και να διασκεδάσουμε μέχρι το πρωί και να γίνουμε λιώμα. Σκέφτομαι ακόμα αν θα είχε διαμορφωθεί διαφορετικά ο χαρακτήρας μου και η προσωπικότητα μου, αν δεν πορευόμουν μόνος. Εύκολα θα μπορούσε ο καθένας να απαντήσει σε αυτά τα καταθλιπτικά ερωτήματα.
Ε λοιπόν πλέον εγώ, είμαι σίγουρος. Δεν έχασα τίποτα. Δεν λυπάμαι και δεν  μετανιώνω. Και την άποψη μου αυτή, θα την υποστηρίζω όσο μπορώ. Και ξέρεις γιατί θα επιμένω; Γιατί οι σκέψεις μου αυτές δεν κατοικούν σε ένα θεωρητικά χτισμένο οικοδόμημα. Είναι καρπός βιωμάτων. Όχι ακριβώς τραύματα, αλλά ίσως όλα μαζί... ο εκπυρσοκροτητής που δημιούργησε την έκρηξη. Την στροφή στη ζωή μου και την αλλαγή του τρόπου σκέψης. Όσον αφορά την αλλαγή, δεν ξέρω αν έγινα καλύτερος ή χειρότερος άνθρωπος. Ξέρω σίγουρα ότι έγινα αληθινός. Η δικιά μου η ταυτότητα παρέμεινε στην τσέπη μου. Δεν υποκρίθηκα. Ανθρώπους που δεν συμπάθησα τους το πα όταν χρειάστηκε. Δεν έγινα υποχείριο κανενός. Δεν υπηρέτησα το συμφέρον πατώντας σε ανθρώπους. Τους σεβάστηκα όσο κι αν δεν τους συμπάθησα . Όσο κι αν με μαχαίρωσαν. Τους "φίλους" δεν τους βόλευε βλέπεις αυτό.

Θα συμφωνήσω απόλυτα πως φταίω εγώ κυρίως για την μοναξιά μου. Εγώ της είπα να ρθει. Εγώ την προ(σ)κάλεσα. Ίσως εγώ να φταίω που παρέμεινα μόνος. Οι άνθρωποι για να σε συμπαθήσουν πρέπει να ακούν από εσένα αυτό που θέλουν. Σε αντίθετη περίπτωση (τους) έχασες. Το ποιος είναι χαμένος βέβαια θα φανεί σε βάθος. Ίσως. Ίσως και όχι.

"Η μοναξιά είναι το εργαστήρι της ωριμότητας. Στην μοναξιά διαμορφώνεις την ολότητά σου, που στη συνέχεια θα σε βοηθήσει να σχετιστείς με κάποιον άλλο άνθρωπο"

Έτσι λοιπόν, νωρίς κιόλας, η προσωπικότητα μου δεν ήθελε να έχω φίλους. Δεν με άφηνε να τα έχω καλά με πολλούς. Έτσι νωρίς επίσης, κατάλαβα πως δεν έχει σημασία το φύλο. Έτσι νωρίς λοιπόν, κατάλαβα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αγαπούν τους ανθρώπους, αλλά δεν το παραδέχονται. Ή το ξέρουν κι οι ίδιοι κατά βάθος, αλλά σκοπεύουν να το κρύβουν, όπως τίποτε άλλο. Έτσι λοιπόν νωρίς, άρχισα να βλέπω γύρω μου και να νιώθω ασφαλής μέσα στην επικίνδυνη αυτή κοινωνία των ψεύτικων ανθρώπων. Που είναι πολλοί, είναι παντού. Έτσι επιβιώνω μόνος μου. Δεν αγαπώ τους ανθρώπους που φοράνε μάσκα.

Μέσα στην ματαιοδοξία μου και στον αγώνα για επιβίωση όμως, δεν σταματώ να προσπαθώ να ανακαλύψω τα πάντα γύρω μου. Ψάχνω με μανία να βρω κάποιους "μεταξωτούς ανθρώπους", όπως μας δίδαξαν κάποια στιγμή στο σχολείο. Για ανθρώπους αληθινούς. Περιμένω τη στιγμή που θα συναντήσω κάποιον και από τα μάτια του και μόνο, θα μπορέσω να του πω: "γεια σου άνθρωπε " ˙ και θα το εννοώ. Ίσως αυτό να το έχω ανάγκη. Όχι για εμένα τόσο, μα για την ελπίδα. Για να πω ότι δεν είναι τόσο μάταιος αυτός ο κόσμος. Ακούς "φίλε";  Αυτός ο ψεύτικος κόσμος, που εσύ μ' έκανες να σιχαθώ.

Θεοδωρίδης Ηλίας

4.12.16